Schober testi ismi ile bilinen test, hastanın bel ve sırt bölgesini spinal mobiliteyi ölçmek amacı ile; özellikle romatoloji, rehabilitasyon (iyileştirme) ve de fiziksel tıp alanlarında sıklıkla kullanılan bir muayene türüdür. Aynı zamanda Ankilozan Spondilit tanısında da önemli bir testtir.
Schober testi tarihte ilk olarak 20.yüzyılın 1937 yılında Alman Doktor Paul Schober tarafından ortaya çıkarılmıştır. Bu sebeple de schober testi ismini almıştır. Daha sonraki süreçte ise yine 1969 yılında Wright ve Macrea ismindeki başka hekimler tarafından bu test üzerinde oynama yapılmış ve test şekil değiştirerek güncellenmiştir. 1969 yılında yapılan düzenlemeden sonra; schober testi modifiye schober testi olarak anılmaya ve de schober testine göre daha yaygın bir şekilde tercih edilerek kullanılmaya başlanmıştır.
Modifiye Schober Testi Nasıl Yapılır?
- Testin uygulanacağı hasta ayakta durur pozisyonda iken iki ayak arası mesafenin 30 santimetre olacak şekilde karşı yöne doğru çevrilir ve arkasına geçilir.
- Her iki Spina iliaca posterior superiorlar belirlenir (Venüs gamzeleri) birleştiren bir çizgi çizilir ve orta hat işaretlenir(spina iliaca posterior superiorlar). Bu orta hattın 10 cm üzeri ve 5 cm altı tekrar işaretlenir.
- Bu iki nokta arasındaki mesafenin 15 santimetre olması gerekmektedir.
- Sonrasında hastada gövdesine maksimum fleksiyon yaptırılması istenir. Hastanın dizlerini bükmemek sureti ile belden öne doğru eğilmesi ve ellerini yine dizlerini bükmeden yere değdirmesi talep edilir. Hastanın vücudunu bütünü ile maksimum bükülme pozisyonuna alması gerekmektedir.
- Maksimum eğilme sağlandıktan sonra ise yeniden ölçüm yapılır.
- Ölçüm sonucunda elde edilen değerden, daha önce çizim yapılarak ayarlanan dik duruş pozisyonundaki iki nokta arası mesafesi olan 15 santimetrenin çıkartılması gerekmektedir.
- Bu kıyaslama sonucunda aradaki fark 5 santimetreden az ise bel omurgasının hareketliliğinde azalma olduğu, test sonucu pozitif olarak değerlendirilir. Yani bel bölgesinin esnekliği azalmış olarak nitelendirilir.
