Hava yolunun açılması ve güvenli şekilde devamlılığının sağlanması, hastane öncesi ve acil servis çalışan sağlık personeli için adeta hayat ile ölüm arasındaki ince çizgidir. Bu nedenle hastalarda anatomik yapıyı önceden değerlendirmek, sağlık çalışanını olası sorunlara karşı hazırlıklı kılar, uygun malzeme seçimini sağlar ve hastayı entübasyonun neden olabileceği travmalardan korur.
Zor entübasyon kriterlerinden en önemlilerinden biri Mallampati sınıflamasıdır:
- Sınıf 1: Yumuşak damak, uvula ve faringeal pililer tamamen görülür.
- Sınıf 2: Yumuşak damak, uvula ve farenks kısmen görülür.
- Sınıf 3: Yumuşak damak ve uvula tabanı görülebilir.
- Sınıf 4: Sadece sert damak görülür.
Mallampati Sınıf 3 ve 4, zor entübasyon kriteri olarak kabul edilir. Mallampati sınıflamasının çocuklarda zor entübasyonu öngörme duyarlılığı (sensitivite) %16, özgüllüğü (spesifite) ise %93’tür.
Zor entübasyonu tahmin etmek için kullanılan birçok skorlama sistemi bulunmaktadır. LEMON kriterleri, Wilson risk skoru ve tiromental mesafe ölçümü gibi yöntemler yol gösterici olabilir ancak kesin bir kanıt oluşturmaz. Yapılan karşılaştırmalarda, Mallampati sınıflaması, Wilson risk skoru ve tiromental mesafenin 6 cm’den kısa olması arasında en sensitif ve spesifik yöntemin tiromental mesafe ölçümü olduğu gösterilmiştir.
Ancak, mevcut testlerin öngörü gücünün sınırlı olması nedeniyle, her trakeal entübasyon girişiminde başarısızlık ihtimali göz önünde bulundurulmalı ve alternatif hava yolu yönetim stratejilerine (videolaringoskopi, supraglottik hava yolu cihazları, cerrahi krikotirotomi gibi) her zaman hazırlıklı olunmalıdır.
